مسئله 1677- معاملۀ سَلَف آن است كه مشترى پول را بدهد كه بعد از مدّتى جنس را تحويل بگيرد و اگر بگويد اين پول را مى‏دهم كه مثلاً بعد از شش ماه فلان جنس را بگيرم و فروشنده بگويد قبول كردم، معامله صحيح است.

مسئله 1678- اگر پولى را كه از جنس طلا و نقره نيست سلف بفروشد و عوض آن را پول بگيرد، معامله صحيح است.

مسئله 1679- معاملۀ سلف چند شرط دارد:

اوّل: خصوصيّاتى را كه قيمت جنس به‌واسطۀ آنها فرق مى‏كند معيّن نمايند، ولى دقّت زياد هم لازم نيست؛ همين قدر كه مردم بگويند خصوصيّات آن معلوم شده، كافى است.

دوّم: پيش از آنكه خريدار و فروشنده از هم جدا شوند، خريدار تمام قيمت را به فروشنده بدهد و چنانچه مقدارى از قيمت آن را بدهد، گرچه معامله به آن مقدار صحيح است، ولى فروشنده مى‏تواند معاملۀ همان مقدار را هم به هم بزند.

سوّم: مدّت را معيّن كنند ولو عرفاً؛ مثلاً اگر بگويد تا اوّل خرمن جنس را تحويل مى‏دهم، چون مدّت عرفاً معلوم است، معامله صحيح است.

چهارم: وقتى را براى تحويل جنس معيّن كنند كه در آن وقت به قدرى از آن جنس وجود داشته باشد كه اطمينان داشته باشند كه ناياب نخواهد بود.

پنجم: وزن يا پيمانۀ آن را معيّن كنند و جنسى را هم كه معمولًا با ديدن معامله مى‏كنند اگر سلف بفروشند، اشكال ندارد، ولى بايد مثل بعضى از اقسام گردو و تخم مرغ تفاوت افراد آن به قدرى كم باشد كه مردم به آن اهميّت ندهند.

مسئله 1680- انسان نمى‏تواند جنسى را كه سلف خريده پيش از تمام شدن مدّت بفروشد، و بعد از تمام شدن مدّت، گرچه آن را تحويل نگرفته باشد، فروختن آن اشكال ندارد.

صفحه 250

مسئله 1681- در معاملۀ سلف اگر فروشنده جنسى را كه قرارداد كرده، بدهد، مشترى بايد قبول كند، ولى اگر بهتر از آن يا پست‏تر از آن را بدهد، مشترى مى‏تواند قبول نكند.

مسئله 1682- اگر فروشنده به جاى جنسى كه قرارداد كرده جنس ديگرى بدهد، در صورتى كه مشترى راضى شود اشكال ندارد.

مسئله 1683- اگر جنسى را كه سلف فروخته در موقعى كه بايد آن را تحويل دهد ناياب شود و نتواند آن را تهيّه كند، مشترى مى‏تواند صبر كند تا تهيّه نمايد يا معامله را به هم بزند و چيزى را كه داده پس بگيرد.

مسئله 1684- اگر جنسى را كه ندارد، بفروشد و قرار بگذارد كه بعد از مدّتى تحويل دهد و خريدار هم پول نداشته باشد و قرار بگذارد بعد از مدّتى پول آن را بدهد، معامله باطل است.